कविता - 🌷 " ती ओढ अनामिक " तारिख -१० सप्टेंबर २०१६
कविता - 🌷 " ती ओढ अनामिक "
कवयित्री - तिलोत्तमा विजय लेले
तारिख -१० सप्टेंबर २०१६
कधी सुरेल सुरावट पडावी कानी ...
आभाळ भासे जणू आरस्पानी ...
हे स्वप्न पाहते की मी जागेपणी ...
आशिष देतसे जणू निसर्ग-राणी ...
सृष्टीदेवीची नव-विध रूपं ...
निरखून त्या जगणं होई सोपं ...
मोहविते ती आस्मानी निळाई ...
निरपेक्ष प्रेम करणारी ती आई ...
जणू क्षण-न्-क्षण मंतरलेला ...
वावच नसतो मग चिंतेला ...
मखमली स्वरावली कानाला ...
जणू स्वर्गीय सुगन्ध सुमनाला ...
श्रावण खेळ ऊन-पावसाचा ...
मारवा वाटतोय हवाहवासा ...
कैऱ्या, चिंचा, बोरांचा फडशा ...
बालपणीचा गवसला कवडसा ...
झिरमिर बरसती श्रावणधारा ...
मनी मोर करीतसे गोड-इशारा ...
उधळीत सप्तरंग उभवी पिसारा ...
नकळत येतसे मधुर-शहारा ...
टिपूर मस्त चांदणं पडलंय ...
पोर्णिमेचा चंद्र लुभावतोय ...
मन-मानस मुक्त विहरतोय ...
आनंद दुथडी भरुन वाहतोय ...
ह्रदयी लागला हा एकच छंद ...
मन-भ्रमर तो रस-पानी गुंग ...
स्वानंदे गुंजारव होऊनी धुंद ...
उंच उंच गगनात उडे स्वछंद ...
न कळे, का मज लागे ती ओढ अनामिक ...
न कळे का खेचे हे वेडं मन, अधिकाधिक ...
वाटे मज ही अनुभूती एकदम खासे-खास,
एकमेव-द्वितीय मोहक"अद्भुतसा आभास" ....
🌷@तिलोत्तमा विजय लेले
🙏🕉️🌅
Comments
Post a Comment