कविता -🌷 " उमलता, अंतर्-मनीची कळी " तारिख - शनिवार, २७ मे २०१७

कविता -🌷 " उमलता, अंतर्-मनीची कळी "

कवयित्री - तिलोत्तमा विजय लेले 

तारिख - शनिवार, २७ मे २०१७ 

ही गोष्ट आहे खूप-खूप वर्षां-पूर्वीची,

ती गोरेगाव-मुंबईला रहात असतानाची ...

मुंबईच्या पावसाळ्याचे ते दिवस होते ...

पावसाने चांगलेच मनावर घेतले होते ...

सकाळी स्नान करून रोजच्या सवयीने ...

सूर्य-दर्शन घेऊन-झाडांना पाणीही द्यावे ,

तिनं वर पाहिलं तर आलं होतं अंधारून ...

काळ्या-ढगांनी आभाळ गेलेलं झाकोळून ...

हे पाहून थोडी अंतरमनातून खट्टू होऊन,

आकाशाकडे परत पाहिलं, तिनं निरखून ...

तिच्या लाडक्या सूर्य-देवाचा नव्हता पत्ता ...

प्रकाश-किरणांचा लवलेश सुध्दा नव्हता ...

पावसाने द्विधा मनस्थितीत सापडली होती ...

ओली झाली होती कुंडीतील झाडं व माती ...

शेवटी काहीशा विषण्णं-जड-निराश मनाने,

निव्वळ शास्त्र-म्हणून तुळशीला पाणी दिले ...

तिने मनोमनच नमस्कार केला डोळे मिटून ...

डोळे उघडल्यावर, शत-शत जल-थेंबातून ...

झाले तिला, अद्भूत दिव्य असे-सूर्य-दर्शन ...

पूर्णतः कृतकृत्य होऊन-दोन्ही-हात जोडून ... 

फक्त एकाच सूर्यदेवाची अपेक्षा होती तिला ...

जसा आंधळा मागणं मागतो, एकच डोळा ...

   

प्रत्येक थेंबा-थेंबातून प्रत्यक्ष लकाकत होता ...

डोळे मिचकावून प्रकट-दर्शन देता रविराजा !

मघाशी अकारणच दु:खी-कष्टी झाले म्हणून ...

अत्यंत अपराधी वाटून-स्वमनाला दोष देऊन ...

जेव्हा झालं होतं सूर्यदेवाचं-मनाजोगतं-दर्शन ...

बेहद खुश होऊन स्वारी हसली होती खुदकन्

तिच्या अंतर्मनीची कळी-अलगद गेली उमलून ...

🌷@तिलोत्तमा विजय लेले 

🙏🕉️🌅